Aykut Kocaman, Alex’siz ama Alex’liymiş gibi bir oyun düzeniyle takımını
sahaya sürdü. Kocaman’ın göreve geldiğinde yaptığı transferler, istediği
oyun, Fransız tipi 4-3-3 varyasyonuydu. Ama Alex nedeniyle bu düzenden
vazgeçmişti. Tamamen Alex’e bağlı olan oyuna, Stoch ve Caner’in yerini
dolduramadığı bu pozisyona, Stoch’la başladı. Ne Caner’den, ne Stoch’tan
yararlanabildi. Taa ki Stoch sola geçip, 360 derece kontrol etme
zorunluluğundan kurtulana dek... Slovak oyuncu, sırtını çizgiye
dayadığında birden Fenerbahçe’nin en iyisi oldu. Fenerbahçe baskı
yapıyordu ve Beşiktaş da kaptığı topları özellikle Simao’yla kaçırmak
istiyordu. Gökhan’ın fazlasıyla ileri çıkması durumundan dolayı
Siyah-Beyazlılar bu taraftan bir boşluk buldular. Ancak son pasta ne
yapacaklarına dair bir fikirleri yoktu. Geniş alanlar buldular ancak
pozisyonlar değil. Simao ve Quaresma’nın sahada olduğu maçlarda her
zaman olduğu gibi Fernandes gerideydi. Ve pozisyon kurulumuna katkıda
bulunamadı. Aykut Kocaman, Bienvenu’yü oyuna aldığında Fenerbahçe daha
ideal bir takım oldu. Alex’siz planında sanırım hep böyle olması
gerekiyor. Oyun 2-1’e geldiğinde defansif açıdan oyunu tutmakta çok
zorlanan, sonuna kadar risk alarak kurulmuş bir Fenerbahçe sahadaydı.
Ama, kontratak yapamayan Beşiktaş, baskı da yapamadı. Fenerbahçe
kalesini ablukaya alamadı. Aykut Kocaman’ın Galatasaray maçından sonra
Alex’siz takımını bu şekilde formüle etmesini açıkçası beklemiyordum.
Ama maç içi hamleleriyle onu sonuna kadar aradı. Ve neden Fenerbahçe
Teknik Direktörü olduğunu gösterdi. Ancak Carvalhal sonrası
Portekizli’nin planını daha kötü uygulayan Tayfur Havutçu için aynı
şeyleri söylemek mümkün değil. Aynı oyunun daha kötüsünü sahaya
koyacaksa Carvalhal neden gitti?
Fanatik
|
