Aziz Yıldırım taraftarı karşısına aldı”. “Taraftar Aziz Yıldırım’ın tavrından bıktı”.
“Küfür etti”!
“Zılgıtı yedi”.
İyi de, kim bu taraftar?
Nazım Hikmet’in Gülhane Parkı’ndaki Ceviz Ağacı gibi, yüz bin elle okşayan, yüz bin gözle şaşan, yaprakları yüz bin yürek gibi çarpan yekpare bir dev mi?
Değil tabi.
Benim komşum Mükerrem Teyze de Fenerbahçeli, Genç Fenerbahçeliler’in 16 yaşındaki küfürbaz ve bıçkın üyesi Mustafa da.
İkisi bir mi?
* * *
Taraftar grubu deyince malum organizasyonları anlamıyorum ben. İsimlerine, niyetlerine, eylemlerine, niceliklerine göre ayırmıyorum.
Fenerbahçeli’yi, Fenerbahçe ile ilişkilerine göre sınıflandırıyorum:
* * *
En başta ve en büyük kitle, “platonik taraftar”!..
Türkiye’nin hemen her evinde var. Milyonlarca...
Örgütsüzdürler.
Nasıl olsunlar ki, kimi ev kadını, kimi ekmek derdinde, kiminin okul harçlığı bile yok cebinde. Maça falan gitmezler, forma da almazlar, ama Fenerbahçe’yi severler. Fenerbahçe haberine kulak kabartırlar.
Salt sevgi.
Ne işe mi yarar?..
Muazzam bir enerji üretirler. “Kamuoyu” dediğiniz, pankart açarak bağırıp taş atanlar değil, ülkenin üçte birini oluşturan bu ormandır.
* * *
İkincisi, ögütlü Fenerbahçe neferleri...
Kongre üyelerinden tribün sakinlerine, ismi cismi belli guruplardan kulüp derneklerine kadar Fenerbahçe ile “sevgi” dışında tek alışverişi olmadan kulübü yüceltmeye takımı teşvik etmeye çabalayan fedakâr insanlar.
Kaybedilen bir derbiden, şampiyonluktan sonra bağırıp çağırmak yerine ağlayan birilerini görürsünüz; işte onlar. Organize olup bozkırdaki köye kütüphane yapanlar da onlardır, tribüne tadını verenler de, Fenerium’u ihya edenler de, dekodır alıp Anadolu kulüpleri dahil ülke sporuna yaşam enerjisi katanlar da.
Ceviz Ağacı’nın eğilmez bükülmez gövdesi.
* * *
Ve eylemci taraftar kitlesi...
Yaşama Fenerbahçe ile kulübe örgütlenme ve güç gösterileriyle ağırlığını koymaya çalışanlar!..
En az diğerleri kadar Fenerbahçe sevgisiyle dolu, ama maalesef Fenerbahçe ile menfaat ilişkisi yaşamış taraftarlar.
Profesyonelleşmişler.
Ekranlarda bile açık açık söylüyorlar; kimini yöneticiler-başkanlar kurdurmuş, yararlanmış, kiminden başkaları yararlanıyormuş şimdi.
Lejyoner gibi...
Onlar da ağaçtalar, ama ceviz atıştırıyorlar bir yandan.
Aziz Yıldırım hangisiyle papaz olmuş şimdi?..
“Eylemciler” ile.
Belki “Platonik taraftarı” üzmüş, “Örgütlü Taraftarı” kızdırmış, lakin kavga ettiği Eylemciler.
O zaman...
İstediği kadar haklı olsunlar, geçmişinde menfaat olanların yaptıklarında çapanoğlu arıyor insan.
“Almaya” değil “vermeye” programlanmış taraftarın haklı/masumane küskünlüğü, kızgınlığı, protestosu gölgeleniyor.
İstenmeyene “çıkar yüzünden istenmediği” savunması veriliyor.
* * *
Tersini düşünelim.
Eylemciler başardılar!..
Şayet Eylemciler başkanı alaşağı edebilecekse Fenerbahçe’de, vay futbolumuzun haline.
Tıpkı lejyonerlerle değişen muz cumhuriyetleri iktidarları gibi.
Kesin ceviz ağacını bol bol kepçe-kaşık yapın bari.
* * *
Peki taraftarın istemediği başkan kalabilir mi?
Kalamaz.
Ancak benim bahsettiğim platonik ve örgütlü taraftar.
Eylemciler Aziz Yıldırım’dan kurtulmak istiyorlarsa kenara çekilip ceviz ağacının yapraklarına bırakmalılar daralmış Fenerbahçe’ye oksijen verme işini.

Milliyet