Fatih Terim maç öncesi de söylediği gibi içeride 7 galibiyet 1 beraberlik alan takımla oynamadı. Normali de buydu. Tudor olsa belki Denayer’le Linnes’in kanatlarını değiştirebilirdi. Ya da Rodrigues’in yerine Tolga veya Yasin’i koyabilirdi. Ancak temel bir değişiklik olmazdı. Doğal, normal ve mantıklı olan da buydu zaten. Tamer hoca ise maça Galatasaray’ın sorun yaşadığı yere oynayarak başladı. Ön alanda presle. Galatasaray oyunu kurmakta zorlandı. Baskıdan çıkması kolay olmadı. Yani herhangi bir sürpriz yoktu.

Tuzağa düştüler...

Ve yine hemen her takımın düştüğü tuzağa da düştüler. Golü bulduktan sonra kontra güçlerine güvenerek ön alan baskısını bıraktılar. Galatasaray gelsin biz hızlı bir geçiş oyunuyla eksik yakalarız dediler. İşte bunu yaptığınız zaman Galatasaray karşı baskıyı yapmayı çok iyi biliyor. Göztepe’nin oyun merkezini geriye çekip bir de kaptıkları toplarda savunma kanatlarının arkasına gitmek yerine top çevirme yoluna gidince hem Galatasaray orta alanda istediği baskıyı kurup rakibini oynatmadı hem de savunmada yerleşmek için zaman buldu. Göztepe oyun 3-1’e gelene kadar pozisyon bulamadı böylece.

Galatasaray’ın ihtiyacı...

Gomis’in yararlanamdığı 3 net pozisyon olduğunu da söylemek lazım. Galatasaray’ın güçlü bir iç saha oyunu var. Bu seviyede sürekli bir iç saha dominasyonu olan başka bir takım da yok. Ligin organizasyonu en sağlam 2 takımı Beşiktaş ve Başakşehir’i dahi bu şekilde tanımlayamayız. Bu bir gerçek ve bunu kuran da Tudor. Terim’in bu oyuna dokunmayışı normal. Zaten Galatasaray’ın ihtiyacı olan farkı da bu çerçeveden değerlendirmek lazım. 1- Takımda, teknik heyette ve yönetimde tartışılmaz bir güçlü figür açığı vardı. Öyle ki bu konuda Galatasaray sadece kendi doğal rakipleri arasında değil ligde en fakir ekipti. 2-Bir deplasman hocasına ihtiyacı vardı. Ve bu iki ihtiyacı tek hamlede karşıladılar. Terim’in görevi güçlü bir deplasman oyunu kurmak. Bunun nasıl olacağını görmek için Kayseri ve Sivas maçlarını beklemek lazım. Bu maçtan gereğinden fazla sonuç çıkarmak doğru olmaz.